மருதைக்கு போலாமா - 3

மருதைக்கு போலாமா - 3: பழநி, குச்சனூர், திருப்பரங்குன்றம், ஆர்த்தி

இது சென்ற பதிவின் தொடர்ச்சி

ஒரு வழியா காலை பூஜை ஆரம்பித்தது. தண்டாயுதபாணிக்கு திருநீறு, பால், பஞ்சாமிர்தம் என பல அபிஷேகங்கள். இந்த முறை கட்டளைக்காரர்கள் யாரும் இல்லாததால், நாங்கள் மட்டுமே. மிக அமைதியாய், தள்ளுமுள்ளு இல்லாமல் முருகன் தரிசனம். சில வருடங்களுக்கு முன்னர் வரை முருகனின் நிலை மிகவும் பரிதாபம். ஒன்றுமே இல்லாமல், கோவணம் மட்டும் தரித்த ஆண்டியானால் கூட சுரண்டுவதில் கில்லாடிகளாச்சே நம்மாட்கள். அப்படி நவபாஷாண சிலை சுரண்டப்பட்டதால் முருகனே தடியின் துணையின்றி நிற்க முடியாத ஒரு சூழ்நிலை. இப்போது குமரனின் விக்கிரகம் எங்கும் பல இடங்களில் வீங்கி இருப்பதுபோல் இருக்கிறது. ஏதோ மூலிகை மருந்தோ என்னவோ தடவி ஒரு மாதிரி பூசி வைத்திருக்கிறார்கள்.

ஓதுவார் ஒருவர் திருப்புகழ் பாட, அவர் சுமாராகப் பாடினாலும் பக்தியில் பாடுவதால் அந்த ambience மிகவும் நன்றாக இருக்கும். பல சமயங்களில் உருவாய் உளதாய் இல்லன்னா ஏறுமயில் ஏறி என்று திரும்பத் திரும்ப ஒரே பாட்டை பாடியே ஓட்டிவிடுவார். ஆனால் இந்த முறை பாடியவரோ கேட்டிராத பல பாட்டுக்களை பாடினார். நன்றாக இருந்தது. இந்த மாதிரி கோயிலில் பாட்டு என்றவுடன் இந்த முறை சென்ற இன்னொரு கோயில் நினைவுக்கு வருகிறது. கீழப்பழுவூர். திருவையாற்றிலிருந்து அரியலூர் செல்லும் சாலையில் இருக்கிறது இந்த ஊர். பழுவேட்டரையர்கள் காலத்திய சிவன் கோயில் ஒன்று மெயின் ரோட்டிலிருந்து சற்று உள்ளடங்கி இருக்கிறது. அங்கே இப்படித்தான் பணம் எதிர்ப்பார்த்து ஒரு கோயில் ஊழியர்.

அம்பாள் சன்னதியில் அர்ச்சகர் அர்ச்சனை செய்யவிடாமல் பெருங்குரலெடுத்து அந்த ஊழியர் பாட ஆரம்பித்தார். 'தனந்தரும் கல்வி தரும்' என்று அபிராமி அந்தாதிப் பாடலின் முதல் வரியைத் தாண்டவில்லை. வெறுமனே வார்த்தைகளை திருப்பி திருப்பிப் போட்டு ஐந்து நிமிடம் பாடுகிறேன் என்று படுத்தி, திடீரென்று ஞானம் வந்தவராய் 'அபிராமி கடைக்கண்களே' என்று எங்கிருந்தோ கொண்டு வந்து முடித்தார். இதைத்தான் பாட பத்து காசு, பாட்ட நிறுத்த இருபது காசுன்னு சொல்வாங்கன்னு நினைக்கிறேன்.

விபூதி அபிஷேகம் முடிந்ததும் பிரஷ்ஷாக கொடுப்பார்கள். அதைப் பூசினாலே குளுகுளுவென்று இருக்கும். ஆனால் விபூதி கொடுத்து போனபின் உடனே பால், சந்தனம் எல்லாம் கொடுப்பதால் அவையெல்லாம் மேலே கீழே கொட்டி, கொஞ்ச நேரத்திற்கு இசுக் பிசுக் தான். இந்த வினியோகம் முடிவதற்கும் அலங்காரம் முடிந்து திரை திறப்பதற்கும் சரியாக இருக்கும். ஒரு வழியாய் அலங்காரமெல்லாம் பண்ணிக்கொண்டு.. சும்மா சொல்லக்கூடாது. அலங்காரம் மட்டும் பிரமாதமாக பண்ணி அமர்க்களப்படுத்தி விடுகின்றனர் இந்த பழநி அர்ச்சகர்கள்.

முருகனேயே சுரண்டும் பழநி கூட்டம் நம்மை மட்டும் விடுமா என்ன? பிரகாரத்திற்கு வந்தீர்களானால், ஒரு பெரிய பட்டாளமே காத்திருக்கும். கோயிலில் வேலை செய்பவரோ செய்யாதவரோ நம்மிடம் கறக்க ரெடியாய் இருப்பார்கள். அவர்களிடமெல்லாம் சாமர்த்தியமாக தப்பித்துக்கொண்டு மடப்பள்ளி அருகேயுள்ள அலுவலகத்திற்குள் சென்றோம். அங்கே, மீண்டும் பால். அப்புறம் பிரசாத பாக்கெட். ரூமில் வந்து பிரித்துப் பார்த்தால் பிரசாதம் கொஞ்சம் தாராளமாகவே கொடுத்திருந்தார்கள். எள் சாதம், புளியோதரை, சக்கரைப் பொங்கல், வெண் பொங்கல். நிறைய முந்திரிப்பருப்பு, நெய்யெல்லாம் போட்டு சக்கரைப் பொங்கலும், வெண் பொங்கலும் பிரமாதம். பஞ்சாமிர்தத்தை முன்னெல்லாம் ஒரு மட்டமான பிளாஸ்டிக் டப்பாவில் போட்டுத்தருவார்கள். ஆனால், இந்த முறை மிக நேர்த்தியாக சீல் செய்யப்பட்ட டின்னில் கொடுத்தார்கள். அதில் date of mfg, exp date எல்லாமே இருந்தது கூடுதல் சிறப்பு.

அங்கிருந்து குச்சனூர். தேனி தாண்டி 30 கிமி தெற்கில், சின்னமனூரில் தேசிய நெடுஞ்சாலையிலிருந்து (NH-49) பிரிந்து ஒரு 2 கி.மீ செல்ல வேண்டும். திருநள்ளாறில் தர்ப்பாரண்யேஸ்வரர் திருக்கோயிலில் கூட்டத்தோடு கூட்டமாக இருக்கும் சனீஸ்வரனுக்கு இங்கே குச்சனூரில் தனி கோயில். இந்தியாவிலேயே இங்கு மட்டும் தான் தனிகோயில். சமீபத்தில் தான் பிரபலமாயிருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். கோயில் எதிரிலியே முல்லையாறு ஓடுகிறது. சனீஸ்வரனுக்கு மிகவும் விசேஷமான பரிகாரத்தலம் இது. சனிப்பெயர்ச்சியின் போது மிகவும் கூட்டம் இருக்கும் என்று சொன்னார்கள்.

சரி, குச்சனூர் முடிந்துவிட்டது. இனியென்ன. மருத தான். தேனியிலிருந்து மதுரை செல்லும் சாலையை மிகவும் ரசித்தேன். மலைகளுக்கு நடுவேயெல்லாம் புகுந்து வளைந்து செல்லுகிறது இந்த NH-49. மதுரைக்கு சற்று முன்னரே, காமராஜர் பல்கலைக்கழகத்திற்கு நேரெதிரில் பிரிந்தால் அந்தப்பக்கம் திருமங்கலத்தில் திருநெல்வேலி-கன்னியாகுமரி செல்லும் NH-7ல் சேர்ந்து அங்கிருந்து அறுபடை வீடுகளில் ஒன்றான திருப்பரங்குன்றம் சென்று விடலாம்.

குன்றிருக்குமிடமெல்லாம் குமரன் இருப்பான் என்பதற்கு இன்னொரு உதாரணமாக இங்கேயும் மலை தான். சூரனை வதஞ்செய்த முருகப்பெருமான் இம்மலையில் அமர்ந்து அயர்ச்சி நீக்கி, சிவபார்வதி முன்னிலையில் தெய்வானையை மணஞ்செய்து திருத்தலம் இது. மலையிலேயே கோயிலின் கர்ப்பக்கிரகத்தைக் குடைந்து, மலைப்பாறையிலேயே முருகப்பெருமானையும் செதுக்கியிருக்கிறார்கள். பார்க்கவேண்டிய கோயில் இது.

அங்கிருந்து கிளம்பி, பெஸ்ட் வெஸ்டர்ன் ஜெர்மானஸ் போகலாம் என்று நானும் தம்பியும் கூற, 'உங்க ரெண்டு பேருக்கும் மதுரையைப் பத்தி ஒண்ணுமே தெரியில.. இப்படி ஊருக்கு வெளியிலலாம் தங்கினா, கத கந்தல் தான்.. அதனால் கூடலழகர் கோயிலுக்கு எதிர்த்தாற்போல் ஆர்த்தி என்று ஒரு ஓட்டல் இருக்கிறது. அங்கே தான் போகப் போகிறோம்' என்று முடிவாக சொல்லி விட்டார் அப்பா. மனதிற்குள் ஆர்த்தியை சபித்துக்கொண்டே மதுரைக்குள் நுழைந்தோம்.

(தொடரும்..)

இதற்கு முந்தைய பதிவுகளைப் படிச்சாச்சா?
1. மருதைக்கு போலாமா - 1: திண்டுக்கல், இராஜகாளி
2. மருதைக்கு போலாமா - 2: பழநி, சில்லி பரோட்டா, WWF

PS: As usual, got carried away with the title for this post. எத்தன தடவை ப்ளாக்கர் தலையில் குட்டினாலும், மரமண்டையில ஏற மாட்டேங்குது :(