மருதைக்கு போலாமா? - 1: திண்டுக்கல், இராஜகாளி, பழநி

லட்சக்கணக்கான வாசகர்களின் (சரி சரி) அன்புக்கட்டளைக் கிணங்கி இதோ அடுத்த பயணத் தொடர். இதுவும் முந்தைய குத்தாலம் போன கதை போல் மெகா வெற்றித்தொடர் (?) ஆகுமா என்பது உங்கள் கையில் தான் இருக்கிறது. :) இந்த முறை தொட்டுச்செல்லப் போகும் இடங்கள்: திண்டுக்கல், தெத்துப்பட்டி, பழநி, குச்சனூர், மதுரை: மீனாட்சி, ஆதி சொக்கநாதர் (மீனாட்சி கோயிலுக்கு முந்தியது), கள்ளழகர், பழமுதிர்ச்சோலை, திருப்பரங்குன்றம், கூடலழகர் (கள்ளழகர் இல்லை, வேற பழமையான பெருமாள் இவர்). இனி பயணத்தை தொடங்குவோமா?

வருடமொரு முறை பழநி செல்வதுண்டு. அதுபோலவே இந்த வருடமும் கிளம்புகையில் கூடவே, பார்த்து பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டபடியால் மதுரைக்கும் சென்று திரும்புவோம் என்று முடிவு செய்தோம். என்னைப் பொறுத்தவரை திருப்பதியும் பழநியும் எத்தனை முறை சென்றாலும் அலுக்காத இடங்கள். பழநி என்ற பேரைக்கேட்டாலே தனியாய் கே.பி.எஸ் வந்து நம் பின்மண்டையில் வெண்கல குரலெடுத்து 'பழம் நீ அப்பா' என்று ரீ-ரெக்கார்டிங் பாடுகிறார் இல்லையா? முருகப் பெருமானும் ஏ.பி.என் படங்களில் வருவது போல் சாதாரணமாய் மிகவும் accessible mood-இல் இருக்கும் இடம் பழநி என்று தோன்றுவதுண்டு எனக்கு. திருச்சி, திண்டுக்கல், ஒட்டன்சத்திரம் தாண்டினால் பழநி. சுமார் நான்கு மணி நேரப் பயணம்.

திண்டுக்கல்லை பற்றி ஒரு விஷயம். இத்தனை வருடங்கள் பல முறைகள் (30-ஆவது இருக்கும்) திண்டுக்கல் சென்றிருக்கிறோம். ஆனால் எனக்கு தெரிந்த திண்டுக்கல் பை-பாஸ்ஸோடு முடிந்துவிடும். ஊரின் உள்ளே ஒருமுறைகூட போனதே கிடையாது (இந்த லீவில் முதல் தடவையாய், ஊருக்குள் சென்றேன் வேறு விஷயமாக). சேவரிட் சேமியாவின் பிரம்மாண்ட விளம்பரத்தைத் தாங்கிய பாலத்தை தாண்டி சென்று கொண்டேயிருந்தால் பெங்களூர் சாலையையும் கொடைக்கானல் சாலையையும் தாண்டி நெடுஞ்சாலையிலிருந்து பிரியும் பழநி சாலை.

சிறிது நேரத்திலேயே ரெட்டியார் சத்திரம் என்று நினைக்கிறேன். இது ஒரு சிறிய கிராமம். இந்த ஊர்க்காரர்கள் யாராவது இருந்தால் உதைக்க வராதீர்கள். பயணத்தில் ஒரு நிமிடம் கண்மூடினால் இந்த ஊர் வந்து போனதே உங்களுக்கு அநேகமாக தெரியாது. ஊரைத் தாண்டின உடனே, இடப்பக்கத்தில் மறைவாய் கோபிநாத சுவாமி திருக்கோயில் நுழைவு வளைவு இருக்கும். இந்த வளைவில் நுழைந்து வயல்வெளி, களத்துமேட்டு எல்லாம் கடந்தால் சிறுது தூரத்தில் தெத்துப்பட்டி என்னும் குக்கிராமம். இராஜகாளியம்மன் கோயில் இங்கே மிகவும் பிரசித்தமானது. இராஜகாளியம்மன் பிலிம்ஸ் என்ற தயாரிப்பு நிறுவனம் இருப்பதாய்க் கூட கேள்வி. இந்தக் காளியின் ஸ்பெஷாலிடி வாகன யோகம். வந்து போவோருக்கு கண்டிப்பாய் அடிக்கும் என்று சொல்கிறார்கள். இந்த வாகன விஷயம் என்னவோ எங்கள் விஷயத்தில் நடக்கத்தான் செய்தது. ஒருமுறை அல்ல, இரு முறைகள். என் பெரியப்பாவும் இதையே தான் சொன்னார். ஆனால், நம்பிக்கை வரவில்லை. பின்ன, நாங்கள் கேட்டது E320. 'ஏண்டா, உன் ரேஞ்சுக்கு இதெல்லாம் கொஞ்சம் ஓவரா தெரியல' என்று காளி நினைத்துவிட்டாள் போல. கேட்டத கொடுக்காட்டியும், புதுசு என்னவோ கொடுக்கத்தான் செய்தாள். இந்த முறை என்ன செய்யப்போகிறாளோ தெரியவில்லை. மத்தபடி மிகவும் அமைதியான கோயில், கூட்டமெல்லாம் அறவே கிடையாது. ஆடி மாதம் எல்லா காளி கோயில்களையும் போல் கும்பல் இருக்கும் என்று சொன்னார்கள்.

அங்கிருந்து திரும்ப இந்த குண்டுகுழி ரோட்டில் வரத்தேவையில்லை. மதுரை-ஒட்டன்சத்திரம் சாலையில் சேர்ந்து கொள்ளலாம். இதுவும் ஒன்றும் ஆஹா ஓஹோவென்று இருக்காது என்றாலும், மேற்சொன்ன வயல்வெளி நடுவே வரத்தேவையில்லை. வயல்வெளி ரோட்டிலே இயற்கையை ரசித்தபடி பயணம் செய்யக் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டுமே, இவன் என்ன உளறுகிறான் என்று நினைப்போர்க்கு ஒரு எச்சரிக்கை. டப்பா ரோட்டில் வயலைப் பார்த்துக்கொண்டே பயணம் செய்வது ஒரு 10 நிமிடம்..மிஞ்சிப் போனால் அரைமணி சுகமாயிருக்கலாம். கிராமத்து மண்வாசனை வேண்டும் என்று மெனக்கெட்டு டப்பா ரோட்டில் திரும்பிவிட்ட பின் இது சரியில்லை என்று சொல்வதற்கு ஈகோ இடம் கொடுக்காது. கடுகடு சிடுசிடுவென்று சக பயணியரை முறைத்துக் கொண்டிருப்பதுதான் கடைசியில் நடக்கும். இது என் அனுபவத்தில் சொல்வது. Zen & the Art of Motorcycle Maintenance படித்த பலரைப்போலவே, பிர்ஸிக்கின் back-road புராணத்தில் மயங்கி சில மாதங்களுக்கு நானும் இந்த மாதிரி ஆர்வமாய் திரிந்து கொண்டிருந்தேன். அந்த ஆர்வத்தையெல்லாம் பஞ்சராக்கி விட்டது சில அனுபவங்கள். இந்தியாவில் இதெல்லாம் ஒத்துவராது என்பது என் எண்ணம். NH வேண்டாம் குறைந்தபட்சம் SH என்று கண்ணில் பட்டாலே, இந்த பாக்யராஜ் படங்களில் வருவது போல் கிராமத்திற்கு சென்று இறங்கலாம் என்பது போன்ற அசட்டு ஆசையையெல்லாம் மறந்து மெயின் ரோட்டில் சேர்ந்து விடுங்கள். கிராமங்களையே சொந்த ஊராக கொண்டவருக்கு இது பொருந்தாது. குண்டோ குழியோ, சுற்றாரைப் பார்க்க போகத்தான் வேண்டும். ஆனால், தேவையற்று இழுத்துக் கொள்ளாமல் இருப்பது புத்திசாலித்தனம்.

இன்னுமொரு விஷயம். ரோட்டில் வழி கேட்கும் போது அவர்கள் சொல்வதை கொஞ்சம் எச்சரிக்கையுடனேயே காதில் போட்டுக்கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் வேண்டுமென்றே கூறுவது கிடையாது. நமக்கு உதவவேண்டும் என்ற ஆர்வத்தில் தான் பலரும் சொல்வர். வழிப்போக்கர்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்பதில் நம் நாட்டினருக்கு, குறிப்பாய் கிராமப்புற மக்களுக்கு இணையே கிடையாது. ஆனால், அவ்வாறு உதவுவதாய் நினைத்து சொல்வதில் பல சமயம் நமக்கு கசப்பான அனுபவமே கிடைக்கும். ஒரு முறை, இப்படித்தான் அருமையான NH-45-ல் உளுந்தூர்ப்பேட்டை அருகே நிறுத்தி திருக்கோவிலூருக்கு வழி கேட்டபோது ஒருவர் கொளுத்திவிட்டார். 'ஏன் சார், தேவையில்லாம் சுத்தறீங்க. இந்த குறுக்கு ரோட்டில் போனா ஒரு 30 கி.மீட்டர் கம்மி!". உடனே என் தலையில் விளக்கெறிந்தது! எதற்கு அநாவசியமாக சுத்தவேண்டும் என்று! எதற்கும் 'ரோடு எப்படீங்க இருக்கும்?' ன்னு கேட்டதற்கு 'சூப்பரா இருக்கும் சார். மெயின் ரொடு மாதிரித்தான்' என்று சொன்னார் அந்தப் புண்ணியவான். திருப்பு வண்டியை. விடு கிராமத்திற்குள் என்று திரும்பிய முட்டாள்தனத்தை நினைத்து இன்றும் சிரிப்பு வருகிறது. பல முறை இந்த மாதிரி நடந்திருக்கிறது.

சரி, அதை விடுங்கள். மதுரை ரோட்டின் வழியே ஒட்டன்சத்திரம் வந்தடைந்தோம். பல ஊர்களைப் போல் பஸ்-ஸ்டாண்டு தான் பிரதானம். அந்த நெரிசலைத் தாண்டினால், பழநி ரோடு தான். பழநி சீக்கிரமே வந்துடும். ரெடியா இருங்க.

(தொடரும்)