நேத்து இராத்திரி.. யம்மா.. தூக்கம் போச்சுதே

நேத்து இராத்திரி பல யுகங்களுக்கு பிறகு, டிஸ்கோவிற்கு வந்தே ஆக வேண்டுமென்ற நண்பனின் வற்புறுத்தலின் பேரில் (நிஜமா, நம்புங்க.. இத்தனை வருஷத்துல் முழுசா ஏழெட்டு தடவை போயிருந்தாலே ஜாஸ்தி), இரவு ஒன்பதரைக்கெல்லாம் கிளம்பியாச்சு. க்ளப் பேரு ரோஸ்ஸி (Rossi). இந்த ஊர்ல டிஸ்கோனா நூத்துக்கணக்கில இருக்கு. அதனால எது சரியா (அதாவது பாட்டெல்லாம்) நமக்கு தோதுபட்டுவரும்னு கண்டுபிடிக்கறதுக்கு நாளாகும். நம்ம பிரண்டு, வாரந்தோறும் போகும் டிஸ்க் ப்ரோங்கறதால, ரோஸ்ஸி தான் போறோம்னு முடிவு பண்ணியாச்சு.

அது என்ன ஒன்பதரைக்கெல்லாம் டிஸ்கோ போவீங்களான்னா.. பின்ன.. வியாழன்தோறும் அந்த கிளப்புல லேடீஸ் நைட். பெண்களுக்கு அனுமதி இலவசம். அதுவும் தவிர அவங்களுக்குன்னு பிரத்தியேகமா free flowing Champagne. அதனால பொண்ணுங்க கூட்டம் அலைமோதும். அவிங்க கூட்டம் ஜாஸ்தியாயிருக்குமுன்னா வாலிப வயோதிக அன்பர்கள் கூட்டத்துக்கு பஞ்சமிருக்குமா என்ன? நிக்க இடமில்லாத அளவுக்கு கூட்டம் இருக்கும். பத்தரை மணிக்கு மேல தான் டிஸ்கோ உண்மையிலெயே சூடு பிடிக்கும். நடக்கிற தூரம்தான்கறதால பதினஞ்சே நிமிஷத்திலே போய் சேர்ந்தாச்சு. குளிரும் அவ்வளவு இல்லை. வாசல்ல மெட்டல் டிடெக்டர் சோதனையெல்லாம் வச்சு நல்லாவே பந்தா காட்டறாங்க. தலைக்கு நூத்தியைம்பது ரூபிள் அழுதோம்.

உள்ளே நாங்க போனபோது இன்னும் கூட்டம் வந்திருக்கவில்லை. ஏற்கனவே ரெண்டு நண்பிகள் (இந்த நண்பிகள்-கற சொல சரியானதா?) துண்டு போட்டு தோதான இடம் பிடிச்சு வச்சுருந்தாங்க. அது ஏன் தோதான இடம்கறதுல கொஞ்சம் விவகாரம் இருக்கு. அது பின்னாடி. ஷாம்பெயின் ஃப்ரியா ஓடிச்சா, எல்லா பொண்ணுங்களும் ரொம்ப ஓவர் பிரண்ட்லியாவே சுத்திகிட்டிருந்தாங்க. சரி, ஏற்கனவே ஒரு ஹாட் பதிவு போட்டுருக்கேன். இங்க இருக்க நிலை எப்படின்னு, அதப்பாத்தீங்கனா, நீங்களா யூகிச்சுக்கலாம். முதல்ல, வந்தோன்ன, இத்தன நாள் கழிச்சு வந்தியேடா கண்ணான்னு ஷாம்பெயின். நமக்கு அது பிரச்சனையில்லை. ஆனா, அதுக்கப்புறம் நொடிக்கொரு தரம் கிளம்பற ஸ்டீம் எஞ்சின் தான் பிரச்சனை.

எல்லாருக்கும் கைல ஆறாவதா ஒரு வெள்ளை விரல் முளைச்சா மாதிரி அது கையவிட்டு கீழ இறக்குவேனான்னு ஊதி ஊதி தள்ளுறாங்க. அவங்க பாடு அவங்களுக்கு. நம்ம பாடு நமக்கு. அதான் சாப்பாடு. சுக்லாம்பரதரம் சொல்லி பிரஞ்சு (ஃப்ரீடம்) ஃப்ரை. கொஞ்ச நேரம் அரட்டை. அப்படியே பார்த்தா மணி பத்தரை ஆச்சு. இனிமே வரதெல்லாம் கொஞ்சம் ஏ மேட்டர். தயவு செஞ்சு வேண்டாதவங்க அடுத்த ரெண்டு பத்திய ஸ்கிப் செஞ்சுடுங்க. படிச்சுட்டு என்னைய திட்டக்கூடாது. நடந்ததச் சொல்றேன்.

ஏன் வாகான இடம் பிடிச்சு வச்சுருந்தாங்கன்னா.. எங்க டேபிளுக்கு நேர் எதிர்த்தாப்போல தான் ஸ்ட்ரிப்-டீஸ் டேபிள். ஆனா, நேத்திக்கு லேடீஸ் நைட்கறதால, பெரிய பெரிய எருமை சைஸுல ஆம்பிளைங்கதான் வந்து ஆடிக்கிட்டுருந்தாங்க. அவங்க ஆடறதோட விட்டா பரவாயில்லியே. கூட்டத்திலே இருந்து சாதாரண சில பொண்ணுங்கள்லாம் டேபிள் மேல ஏறி அவங்களுக்கு போட்டி குத்தாட்டம் போட்டாங்க. ஓவ்வொரு பதினஞ்சு நிமிஷத்துக்கும் இது நடக்கும். மொத்த டான்ஸ் ஹாலுமே டேபிள சுத்தி நின்னு ரகளை பண்ணினாங்க. சரி, நமக்கு அடுத்தது என்னன்னு மெனுவப் பார்த்தா காளானுடன் வறுத்த உருளைக்கிழங்கு. சே. தமிழ்ல சொல்றச்சே ஏதோ மாதிரி இருக்கே. Roasted Potatoes with Mushrooms. இப்படியாக பன்னிரண்டரை வரை ஓட்டியாச்சு. இன்னும் டான்ஸ் ப்ளோர் பக்கமே போகலியே, உக்காந்து தின்னுகிட்டே இருக்கியேன்னெல்லாம் கேள்வி கேட்கக்கூடாது.

பன்னிரண்டரைலேர்ந்து பெண்கள் ஸ்ட்ரிப்டீஸ். என்ன இருந்தாலும் ப்ரொபஷனலா செய்யும்போது ஒரு அழகு. கூரையிலிருந்து கீழே பரவும் கம்பியில் சர்க்கஸ், குரங்கு வித்தை, தலைகீழா சுத்தறதுன்னு நிறைய விளையாட்டு. இதுக்கும் சுத்தி சரி கூட்டம். இதுக்கு நடுவுல, இரண்டு ஆளுக ஆர்வப்பட்டு, பொண்ணு ஆடிக்கிட்டிருக்கும்போதே அதே மேடையில் ஏற, எங்கேர்ந்து வந்தாங்கன்னே தெரியல.. நாலு பெரிய செக்யூரிட்டி வந்து ரெண்டு பேரயும் அலாக்கா தூக்கிக் கொண்டு வெளியில கடாசிட்டாங்க. பதினஞ்சு நிமிஷத்துக்கு ஒரு தரம் இது. இப்படியே ரெண்டரை வரை நல்லா பொழுதுபோச்சு.

அடுத்த ரவுண்டு என்ன.. இங்க க்ரென்கின்னு பேரு. கார்லிக் பிரட் மாதிரியே.. ஆனா டார்க் பிரட்டை வச்சு பண்ணி நீள நீள பீஸ்களா வெட்டிக் கொடுப்பாங்க. சூப்பரா இருக்கும். அதோட விட்டிருந்தா பரவாயில்லியே. நம்ம பிரண்டு நீ ஆப்ஸிந்த் (Absinthe) டேஸ்ட் பண்ணியிருக்கியான்னு கேட்டான். நமக்குத்தான் டேஸ்ட் பண்றதுல இதுவரைக்கும் பிரச்சனையே இருந்ததில்லையே. அதோட இன்னிவரைக்கும் அமெரிக்காவுல அப்ஸிந்த் விக்கறதுக்கு தடை. ஐரோப்பாவில் கூட இப்பத்தான் சில வருஷங்களுக்கு முன்னாடி திரும்ப விக்க அனுமதி கொடுத்திருக்காங்கன்னும் பயங்கர பில்டப் கொடுத்தோன, அப்படி என்னதான் மேட்டர்னு பாக்கணும்னு சபலம் வருமா வராதா?

சரின்னு ஆர்டர் செஞ்சோம். சர்வரம்மாவும் ரெண்டு க்ளாஸ்ல எலுமிச்சை ஜூஸ். ரெண்டு க்ளாசுல ஆப்ஸிந்தும் எடுத்துகிட்டு வந்தாங்க. ஆனா, அதுக்கப்புறம் ஒரு கேள்வி கேட்டாங்க பாருங்க. "நீங்களே பத்தவச்சுபிங்களா, இல்லை நான் பத்த வக்கட்டுமா?" இது என்னடா, எதைப் பத்தவைக்கறதுன்னு நான் நம்ம connoisseur பிரண்டு பக்கம் திரும்பினா, நானும் இதுவரைக்கும் குடிச்சதில்லைன்னு ஹிந்தியில வழிஞ்சான். "நீங்களே பத்தவையுங்க" கேட்டதும் "யார் பர்ஸ்ட்". நேரா நண்பன் பக்கம் கைகாட்டினேன். பேப்பர் நாப்கின்ல ஸ்ட்ராவால ஓட்டை போட்டுவச்சுகிட்டு, அடுத்து லைட்டர் ஒண்ண எடுத்து க்ளாசுக்குள்ள இருந்த அப்ஸிந்த பத்த வச்சாங்க. நல்ல நீலமா அழகா எரிஞ்சுது. அது எரிஞ்சு முடிக்கறதுக்குள்ள எலுமிச்சை ஜூஸில் கொட்டிவிட்டு, காலி அப்ஸிந்த் க்ளாஸ பேப்பர் நாப்கின் மேல கவுத்துவச்சாங்க. சரி, இப்ப என்ன செய்யணும்னு அப்பாவியா அவங்கள நாங்க பார்த்து வழிஞ்சதும், நானே சொல்லித்தாரேன் சொல்லிக்கொடுத்தாங்க. அதாவது, ஸ்ட்ரா வழியா காலி ஆப்ஸிந்த் க்ளாஸ்குள்ளேர்ந்து புகைய நல்லா உள்ள இழுத்து, முழுங்காம வாயிலியே வச்சுருந்து, படக்குன்னு ஒன் ஷாட்ல அப்ஸிந்த் எலிமிச்சை கலவையை காலி பண்ணனுமாம். பண்ணோம். சரியான காரம். புகையோட கலந்த வித்தியாசமான எலுமிச்சை ஜூஸ். அதுக்கப்புறம் என்ன, ஒரு அரைமணிக்கு கிர் கிர் தான். நல்லவேளை, இதுவரைக்கும் நல்லா சாப்பிட்டிருந்தேனோ பொழைச்சேன். இத்தனைக்கும் வெறும் நாற்பது மில்லி தான். அதுக்கே ஆளத் தூக்கி அடிச்சுடுச்சு. நம்மூர்ல என்ன நிலவரம்னு தெரியல.

சரி, இதுக்கு மேல ரிஸ்க் எடுக்கக்கூடாதுன்னுட்டு கொஞ்சமா கொஞ்சம் ஆடுகளம் (டான்ஸ் ப்ளோர்தான்) பக்கம் போய் "Who Likes To Move it Move It?" க்கு "We Like To" ன்னு பிரஸண்ட் மார்க் கொடுத்துட்டு வந்து பார்த்தா மணி நாலேகால். சமையா தூக்கம் சொக்குது. முந்தின நாள் வழக்கம் போல் வேலைநாள்கறதால சாயங்காலம் வந்து ஒரு இரண்டு மணி நேரம் மட்டுமே தூங்கமுடிஞ்சது. டேபிள்ல ஒரு பத்து நிமிஷம் தூங்கியிருப்பேன். ஒரு பெரிய உருவம் வந்து உலுக்கி, தூங்கறாதா இருந்தா வீட்டுக்கு கிளம்பு ராசான்னு மிரட்டிட்டுப் போச்சு. கூட வந்த நண்பிகள் மெட்ரோ 545க்கு திறக்கற வரைக்கும் இருந்துட்டு போகணும்னு சொன்னதுனால, முழிச்சிகிட்டிருக்கறது எப்படி. அடுத்த ரவுண்டு சாப்பாடுதான். திரும்ப காளான், உருளைக்கிழங்கு, தெம்பூட்ட சூப்னு அடிச்சு முடிச்சா அஞ்சு ஆச்சு. பத்து நிமிஷம் கழிச்சு "Who Let the Dogs out" ஆரம்பமாச்சு. ரீமிக்ஸ் போல. ஒரு பத்து பதினஞ்சு நிமிஷம் ஓடிச்சு. அதுலேயே எல்லாரும் களைச்சு போயாச்சு. இதுக்குள்ள டிஸ்கோவும் காலியாக ஆரம்பிச்சாச்சு. சரி, நாமளும் நடையக் கட்டுவோம்னு தூக்கக்கலக்கத்தோடயே வீட்டுக்கு வந்தா ஆறுமணி. ஒரு மணிநேரம் தூங்கினா, வேலைக்கு ஆகாது (போகாது!)ன்னு தூக்கத்துக்கு பை. இனிமேயென்ன ரெண்டு நாளைக்கு தூக்கந்தான்.

-----
உங்கள் எல்லோருக்கும் இனிய பொங்கல் திருநாள் வாழ்த்துகள்!