எதிர்கால வல்லரசா இந்தியா?

இன்பத்தேன் வந்து பாயுதே காதினிலே - என்று பாடத் தோன்றுகிறது இதைக் கேட்கையில், இல்லையா?


சமீபத்தில் பிரான்ஸில் நடந்த "referendum" தான் கடந்த வாரங்களாக பிபிசியின் முக்கிய செய்தி. இதில் எத்தனை ஆய்வாளர்கள், வல்லுனர்கள் தினமும் வந்து கருத்து மேல் கருத்து கொடுத்து கொண்டிருந்தனர். நமக்கே தலைசுற்றும்போது, பிரான்ஸ் நாட்டவர் நிலை பாவம். இருந்தாலும் "non" என்று 10% வித்தியாசத்தில் தைரியமாக உரக்கமாக சொல்லிவிட்டனர். "oui" போடச்சொன்ன சிராக் தன் பிரதமரை தோற்றதற்கு பிரயாசித்தமாக பலி வாங்கி de Villepin-க்கு பதவியை கொடுத்து விட்டார். (தனிப்பட்ட முறையில், ஐரோப்பாவின் தலைசிறந்த அரசியலவாதிகளில் ஒருவர் இந்த de Villepin என்பது என் கருத்து. ஜெர்மனியின் ஷ்ரோடரும், பிஷரும் கூட இந்த என்னுடைய லிஸ்டில் இருக்கின்றனர்.)

எப்படியோ இன்று நெதர்லாண்டினரும் அனேகமாக இந்த புதிய EU constitution-க்கு சங்கு ஊதிவிட்டனர் என்றே கொள்ளலாம். மிச்ச 16 நாடுகள் ஒத்துப்போனாலும் இது நடைமுறைக்கு வருமா என்பது சந்தேகமாகி விட்டது. இதற்கும் நமக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று நினைப்போர்க்கு. "Oui" ஆதரவாளர்கள் முன்வைத்த முக்கிய வாதங்களில் ஒன்று. அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியதிற்கு மட்டும் பதிலாகாமல் நாளைய வல்லரசுகளான சீனாவையும் இந்தியாவையும் எதிர்கொள்ள இந்த புதிய அரசியலமைப்பு கட்டாயம் அங்கீகரிக்கப்படவேண்டும் என்பதே. ஒரு நிமிடம் நிற்க. முந்தைய வரியை மீண்டும் வாசியுங்கள். புல்லரிக்க வில்லை? இந்த ஆதரவாளர்கள் ஒன்றும் சாமானியப்பட்டவர்களல்ல. ஜாக் சிராக்கில் தொடங்கி ஷ்ரோடர் போன்ற முக்கிய அரசியல்வாதிகள் மட்டுமில்லாமல் பல ஐரோப்பிய think tank-களின் (இவற்றிற்கு தமிழில் என்ன கூறுவது?) உறுப்பினர்கள், பொருளாதார நிபுணர்கள் ஆகியோர். இவர்கள் நிஜமாகவே இந்தியா நாளை வல்லரசாகும் என்று பயப்படுகிறார்களா? என்று ஆச்சரியப்பட்டுப்போனேன்.

இந்தியா வல்லரசாகும் என்று பி.ஜே.பி வாயாலேயே கேட்டுக் கொண்டிருந்த எனக்கு அவ்வளவு நம்பிக்கையில்லை அதில். ஆனால் இப்போது நம்பாமல் இருக்க முடியவில்லை. EU-வின் வலிமைமிக்க நாடுகளில் உள்ளோரே நம்மைப் பற்றி இப்படி யோசிக்கிறார்களா என்ற பிரமிப்பு. இது வெள்ளைக்காரன் நினைப்பதால் approval syndrome இல்லை.

இதற்கு ஒரு சாம்பிள் இங்கே. full article

"Imagine how these dolts will feel as the real competition comes clamping down. Retain the French lifestyle? Come on! India and China will have you working 70 hour weeks just to produce enough decent bread for their armies of programmers, engineers and scientists. You'll watch as the world goes screaming by, laughing and flipping you the finger. I mean even worse than they do today. Wake up and smell your minimum wage existence! The end is near."

என்ன சொல்லத்தோன்றுகிறது - "WOW"


சரி, ஏதோ ஒரு சில வாட்டி சொல்லிவிட்டனர் விடுவொம் என்று நினைத்தேன். இங்கு ரஷ்யாவிலும் நம்மை ரொம்பவே serious-ஆக எடுத்துக்கொள்கின்றனர் என்பதற்கு ஒரு அடையாளமாக நேற்றைய Moscow Times பேப்பரில் இன்னொரு விஷயம் பார்த்தேன். இதில் ரஷ்யாவில் IT industry-ஐ முன்னேற்றுவதற்கு வழிகள் என்னவென்று ஒரு கட்டுரை.
அதில் இந்தியாவை பின்பற்றுவதே சரியான வழியென்று ரஷ்ய IT அமைச்சர் கூறியுள்ளார். அந்த கட்டுரையிலிருந்து ஒரு பத்தி.

"Just look at what India has accomplished. It has become the world's software, IT and outsourcing leader. Virtually Overnight, it has taken the majority of what analyst DataMonitor recently predicted will be a $163 billion market place globally - and thats just outsourcing. In software exports, India sold $12.8 billion in 2003-04, and this sector employed more than 770,000 people."

என்ன சொல்லத்தோன்றுகிறது - இன்னுமொரு "WOW"

இது வெளிநாட்டவரின் பார்வை. நம் நாட்டினரிடத்தே என்ன கருத்துகள் என்று தெரிந்து கொள்ள ஆர்வமாயிருப்பதால் பதிவு செய்கிறேன்.

என்னைப் பொறுத்தவரையில் இந்தியா உலகின் ஒரு மாபெரும் சக்தியாவது
நடக்கத்தான் போகிறது. அது ஐரோப்பியரும் மற்றோரும் பயப்படும் விதத்தில்
அவ்வளவு விரைவாக 10-20 ஆண்டுகளுக்குள் நடக்குமென்று தோன்றவில்லை. ஆசையிருந்தாலும் நடைமுறையில் சாத்தியமில்லையென்றே தோன்றுகிறது. சீனா ஓரளவிற்கு அந்நிலையை அடைந்து விட்டது. ஆனால் தனி மனித சுதந்திரத்தை தியாகம் செய்து உலகளவில் வலிமையான நிலையை எய்துவதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. தேவர் மகனில் சிவாஜி சொல்லுவது போல் "அம்ம பயன் மெதுவாத்தான் வர்வான், மெதுவாத்தான் வர்வான்" என்றே எனக்கு படுகின்றது.
இன்னொரு விஷயம், என் கண்ணில் படும் வரை லல்லு, ராமதாஸ், திருமா, ஜெஜெ, மு.க போன்றோரே காட்சி தெரிகின்றனர். இவர்கள் இருக்கும்வரை நம்மை உருப்படவிடுவார்கள் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு சிறிதளவுமில்லை.

உங்கள் கருத்துகளை அறிய ஆவல்.