Hotel Rwanda

மறுபடியும் ஒரு பழைய படம். உங்களில் பலர் ஏற்கனவே பார்த்திருப்பீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். கிட்டத்தட்ட 3 மாதங்கள் நான் (திருட்டு :( ) டிவிடி வாங்கி ஆயினும், இருந்தாலும் பார்க்க இப்போதுதான் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது.

என்னை சமீபத்தில் பாதித்த படங்களில் நிச்சயமாக ஒன்று இது. இரு நாட்களுக்குள் "Osama", Emir Kusturica-வின் "Life is a miracle" மற்றும் மூன்றாவதாக இந்த ஹோட்டல் ருவாண்டாவும் பார்க்க சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. இதில் ஒசாமா கொஞ்சம் சினிமாத்தனமாக எனக்குப்பட்டது. மற்ற இரு படங்களும் என்னை பாதித்ததன. "Life is a miracle" (யுகஸ்லாவியா) அருமையான படமென்றாலும் இதுவும் ஒசாமாவின் (afghanistan) அடிப்படையில்: இவ்விரு இடங்களில் நடந்தது பலருக்கும் தெரிந்த விஷயம். மேலும் தனிமனிதர்கள் அனுபவித்தவற்றையே அவை சொல்கின்றன.

இதில் மாறுபட்டு ருவாண்டாவில் நடந்த கொடூரங்களைப் பற்றி விவரிக்கிறது "hotel rwanda". 1994-இல் நடந்த genocide பற்றியும், அதன் காரணகர்த்தர்களான Belgium-தை பற்றியும், தெரிந்திருந்தும் கையை கட்டிக்கொண்டு நின்று நடக்கும் கொடுமையை வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த உலகத்தையும் கன்னத்தில் அறையும் படம். இதன் ஹீரோ பால், ஒரு நட்சத்திர ஹோட்டலின் மானேஜர். அவரின் மனைவி தாதியானா. இந்த தனி மனிதரின் கதையானாலும் ருவாண்டாவில் நடந்தவைப்பற்றியும் world community-இன் reaction-ஐயும் கூறுவதில் இப்படம் நம்மில் விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துமென்பதில் சந்தேகமேயில்லை. இப்படத்தை இதுவரை என்னை மாதிரி பார்க்காதோர், பாருங்கள். கதையில் genocide மட்டுமே. மெஜாரிட்டியான ஹுட்டுஸ் மைனாரிட்டிகளான டுட்ஸிஸ் எனப்படும் இனத்திற்கு எதிராக இனப்படுகொலை நடத்துகின்றனர். இந்த நிலையில் ஹுட்டுவான பால் டுட்ஸிகளுக்கு எப்படி மறுவாழ்வளிக்கிறார் என்பதே கரு. corruption, intimidation, blackmail, chivalry - இப்படி எல்லா வழிகளிலும் படாத பாடு படுகின்றார்.

இதில் paul உலகின் மீது வைத்திருக்கும் நம்பிக்கை நம்மில் பலருக்கும் இருக்குமென்பதில் எனக்கு ஐயமில்லை. நம் நாட்டில் இது போன்று, God Forbid, நடந்தால் உலகம் என்ன செய்யும் என்று நான் எதிர்ப்பார்ப்பேனோ, அதையே தான் பாலும் எதிர்ப்பார்க்கிறார். ஆனால், UN என்ன செய்கிறது? சிறப்பு படைகளை அனுப்பி வெளிநாட்டுப் பயணிகளை மட்டும் மீட்டுக் கொண்டுவிட்டு ஆப்ரிக்கர்களுக்கு middle finger காட்டி விட்டு செல்கின்றனர். நீங்கள் எக்கேடு கெட்டாலும் கவலையில்லை என்று சொல்லிவிட்டு செல்கின்றது. பெயரளவிற்கு ஒரு presence-ஐ மட்டும் வைத்து விட்டு, எல்லா UN பணியாளர்களூம் ஒடுகின்றனர்.

சில குறிப்பிட வேண்டிய காட்சிகள். ஐ. நா தளபதி paul-இடம் சொல்கிறார். நீங்கள் வெறும் ஆப்ரிக்கர்கள் (Blacks). ஆப்ரிக்க-அமெரிக்கர்களென்றாலுங்கூட இவ்வுலகம் கண்டுகொள்ளும். ஆனால் நீங்கள் வெறும் ஆப்ரிக்கர்கள்.

இன்னொன்று. ஒரு வெள்ளைக்கார TV cameraman இந்த இனப்படுகொலையை வீடியோ பதிவு செய்வதை அறிந்து, பால் இந்த பதிவைப் பார்த்தாவது உலகம் உதவிக்கு வரும் என்பார். அதற்கு அந்த காமிராமேன் கூறும் பதில் நம்மையெல்லாம் கூனிக்குறுகச் செய்துவிடும். "u Know what will they do when they see this? They will say, "Oh My God, Thats Horrible!" and then go back to their dinner". வாழ்நாளில் மறக்கமுடியாத வசனம் இது.

இவற்றிற்கெல்லாம் மேல் இந்த பால் எப்படி அந்த ஹோட்டலில் வாழும் 1200-க்கும் மேற்ப்பட்ட டுட்ஸி-களை காப்பாற்றுகிறார் என்பதே கதை. கிட்டத்தட்ட 14 லட்சம் மக்கள் படுகொலை செய்யப்பட்ட ஒரு WWII வை விட பெரிய இனப்படுகொலை, இது ஆப்ரிக்க கணடத்தில் தானே நிகழ்ந்தது என்ற ஒரே காரணத்திற்காக உலகம் முழுவதும் அலட்சியம் செய்யப்பட்ட அவலத்தை வெளிக்கொணர்கிறது. அனைவரும் பார்க்க வேண்டிய படம் என்பதென் எண்ணம்.

don cheadle-க்கு ஆஸ்கர் ஏன் கிடைக்கவில்லை என்று இப்போது வருத்தமாயிருக்கிறது. Million Dollar Baby-ஐ விட, Ray-ஐ விட மிகவும் ஆழமான படமென்றும், மிகத்தேர்ந்த நடிப்பென்றும் இப்போது எனக்குத்தோன்றுகிறது.