டோனி ப்ளேர் நமக்குத் தரும் பாடங்கள்

வரும் ஜூன் - 27 அன்று பிரதமர் பதவியிலிருந்து ஓய்வுபெற்றுக்கொள்ளப் போவதாக நேற்று பிரிட்டானியப் பிரதமர் டோனி ப்ளேர் அறிவித்துள்ளார். கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடமாக சொல்லிவந்தாலும், அறிக்கை வந்தவுடன் பார்க்க, இந்தியனான எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. இவர் என்ன லூசா? இருக்கிற ஐந்து பசங்களெல்லாம் வளர்ந்து பெரியாளாகவில்லை. ப்ரான்சில் திராட்சைத்தோட்டம் வாங்கிப்போடவில்லை. இது எல்லாம் மேலோட்டமாகத் தோன்றினாலும் அடிப்படையிலேயே புரியாத புதிராய்த் தெரிந்தது இந்த அறிவிப்பு. அதுவும் தன் வாரிசு என்று கோர்டன் பிரவுனை ஆதரிப்பதாகவும், ஆனால் கட்சியின் பொதுக்குழுவே அடுத்த தலைவரை தேர்ந்தெடுக்குமென்றும் அறிவித்திருக்கிறார்.

ப்ளேரின் ஆட்சி கவிழ்க்கப்படவில்லை. இம்பீச் செய்யப்படவில்லை. தேர்தலில் தோற்கடித்துத் துரத்தப்படவில்லை. தாமாகவே மனமுவந்து (இது சந்தேகமாயிருந்தாலும்) பதவி விலகுகிறார். இதைவிடவும் கலியுகத்தில், ஒரு இந்தியனுக்கு ஆச்சரியம் தரும் விஷயம் இருக்கிறதா என்ன? இருந்தால் ஆட்சிக்கட்டில், இல்லையேல் மரணக்கட்டில் என்ற 'பற்றற்ற' கொள்கையுடைய அரசியல்வாதிகளையே கண்டவர்கள் நாம்.

ஒரு குறிப்பிட்ட ஆண்டுகள் பதவிக்காலத்திற்கு பிறகு தேர்தலில் ஒருவர் போட்டியிடக்கூடாது என்று பெரும்பான்மையான ஜனநாயக நாடுகளைப் போல் சட்டமேற்றுவதில் என்ன பிரச்சனை? நிரந்தர முதல்வர் என்ற முட்டாள்தனமான கனவுதான் காரணமா? இருக்கிற ஐந்துகோடி பேரில் அவர் ஒருவரை விட்டால் திறமையான தலைவர் அடுத்த தலைமுறையில் கூட கிடைக்க மாட்டார் என்ற அவநம்பிக்கையா? நிரந்தரமாக பதவியெடுத்துக்கொள்ளும் ஆட்சிகளெல்லாம் அவை ஆரம்ப காலகட்டத்தில் எத்தகைய மக்களாட்சியாக இருந்தாலும் காலப்போக்கில் பதவிபோதையில் ஒரு கேவலமான மன்னராட்சி நிலைக்குத்தான் சூழ்நிலைகளால் தள்ளப்படுகின்றன. உகாண்டாவின் இடி அமீன் தொடங்கி இன்றைய ஜிம்பாப்வேயின் முகாபே வரைக்கும் முகத்தில் அறையும் உதாரணங்கள் கணக்கில் அடங்கா. அவ்வாறு ஒரு குடும்பத்திற்கோ ஒரு தனியாளுக்கோ மாற்று ஏற்படாதவகையில் அடாவடி அரசியல் செய்யத்தூண்டுவதற்கு காரணம் இந்த நிரந்தர முதல்வர் கனவும் அது தரும் போதையும் தான்.

தனிநபர் ஒழுக்கம் பற்றியெல்லாம் பொழுதைக்கழிப்பது வீண். ஆட்சியாளர்களுக்கு இருக்கவேண்டிய பொறுப்பு இருக்கிறதா என்று சோதித்துப் பார்க்கக் கூட பொழுதில்லாமல் தேர்தல்நேரத்து வாக்குறுதிகளுக்காக வெக்கமில்லாமல் கண்ணைக் கட்டி வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் தமிழர்களுக்கு புத்திசொல்ல நான் யார்? ஒருவேளை நான் தமிழனில்லையோ? இல்லை மனநலக் காப்பகங்களில் இருக்கவேண்டியவனோ? மாற்றுக்கட்சிகளும் இல்லை, மாற்றுத்தலைவர்களும் இல்லை என்ற நொண்டிச்சாக்கு சொல்லிக்கொண்டோ, தெரியாத மோகினிக்கு தெரிந்த பிசாசே மேலென்று விதியை நொந்துகொண்டோ திரும்பவும் அதே ரவுடிகளுக்கும் ஊழல்பெருச்சாளிகளுக்கும் தொடர்ந்து வாக்களிக்கும் மக்கள் எக்கேடுதான் இன்னும் கெடவேண்டும்? தேர்தல் புறக்கணிப்பு? புரட்சி, மறுமலர்ச்சி என்றெல்லாம் வாய்கிழியப் பேசும் கட்சிகள் அனைத்தும் ஊழலில் ஊறியதைத்தான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோமே. மக்கள் புரட்சியைக் கையிலெடுத்தால் ரஷ்யாவின் கதியா நமக்கு என்றெல்லாம் அசரவேண்டாம். ரஷ்யர்களின் வாழ்க்கை பல நிலைகளில் நம்மைவிட நன்றாகவே இருக்கின்றது. இதோ போன வாரம் துருக்கியில் நடக்கவில்லை மக்களின் புரட்சி? இசுலாமிய அடிப்படைவாதத்திற்கு எதிராக நாடெங்கும் லட்சக்கணக்கில் ஆர்ப்பாட்டம் செய்து பாராளுமன்றமே சட்டத்தை திருத்தி அமைக்கவில்லை?

ச்வதர்ம பரிபாலனா என்னும் தர்ம கோட்பாட்டை அதன் அர்த்தமே திரியும் அளவுக்கு சுருக்கி தம் குடும்ப/உ.பி.சகோ குடும்ப பரிபாலனம் என்ரு அர்த்தம் கற்பித்து நாட்டைச் சுருட்டும் இவர்களுக்கு வேண்டுமென்றால் மட்டும் வெட்கமில்லாமல் பிரியாணிப்பொட்டலமும் / உற்சாக பானமும் வாங்கவாவது கட்சி மாநாட்டுக்கூட்டங்களில் லட்சக்கணக்கில் கூடும் தமிழர்கள் ஏன் தங்களுக்கென ஊழலற்ற ஆட்சி/அடிப்படைக் கல்வி/தொழிற் சார்ந்த முன்னேற்றம் போன்றவற்றிற்கு கூடுவதில்லை என்று நினைத்துப்பார்க்கவே நாறுகிறது. அந்த நாற்றத்திற்கு ஏசி ரூமில் சமூகசீர்த்திருத்தம் பேசும் நாமும் காரணம் என்பது நாற்றத்தைவிடவும் குமட்டுகிறது.

நம் மக்களிடையே பரவலான ஜோக் ஆட்டோ அனுப்புவார்கள் என்பது. எண்ணிப்பாருங்கள். இதைவிடவும் கேவலமாக ஜனநாயகம் நடத்தப்பட முடியுமா? எல்லா நாடுகளிலும் லஞ்சமும் உண்டு ஊழலும் உண்டு. ஆனால் நாட்டின் நலன் என்று வரும்போது அதுவே முக்கியத்துவம் பெறுகிறது அல்லது குறைந்தபட்சம் பயம் காரணமாகவாவது அத்தகைய தனிநபர் சுருட்டல்கள் குறைக்கப்படுகின்றன. இது ஏன்? இங்கே வெள்ளைக்காரன் தோல் பெரும்பாலும் வெள்ளையாகவே இருக்கிறது. ஏன் என்பதுதான் ஆச்சரியம். ஆப்ரிக்கா, ஆசியா, தென்னமெரிக்கா போன்ற கண்டங்களில் ஒருசில நாடுகள் தவிர்த்து பெரும்பாலும் இந்த தனிநபர்/ஆட்சியாளர்/தொழிலதிபர் என்று நேரத்திற்கு தகுந்தாற்போல நாட்டையும் ஆட்சியையும் நடத்தும் ஆட்சியாளர்களே அதிகம். அது ஏன்? வெள்ளையர்களின் குறுக்கீடா? அல்லது சுதந்திரம் பெற்றபின்னும், அதன் அர்த்தம் என்னவென்றே உணர மறுக்கும் மக்களின் விதியா?

வெறும் சினிமா நடிகைக்கு ஆயிரம்கோடி சொத்து எங்கேயிருந்து வந்தது? ப்ரூப் ரீடராக வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவருக்கு அதைவிடவும் பெரிய அளவிலான சொத்துகள் எங்கேயிருந்து வந்தது? இவை வெறும் தமிழ்நாட்டின் அவலங்கள் தான். அகில இந்திய அளவில் இன்னும் மோசமான உதாரணங்கள் உண்டு.

மறுபடியும் ப்ளேருக்கே வருவோம். அவருக்கு நெருக்கடி இருந்தது உண்மைதான். அது ஈராக்கில் நடந்த யுத்தத்தினால். புஷ்ஷுடன் அவருக்கு இருந்த அத்தியந்த நட்பினால். கோர்டன் பிரவுன் கொஞ்ச நாட்களாக அழுத்தம் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார். ஆனால் இவை மட்டும் அவரை பதவி விலகச் செய்தது என்று சொன்னால் சிரிக்கத்தான் வேண்டும். மூன்றாவது முறையும் வெற்றி பெற்று ஆட்சியமைத்தவர் இன்னும் இரண்டு ஆண்டுகள் தாக்குப்பிடிக்க முடியாதா? ப்ளேருக்கு ஆட்டோ அனுப்பத்தெரியாதா? ஈராக் விஷயம் தவிர்த்து அவரின் சாதனைகள் பல. யோசித்துப்பார்த்தால் வட அயர்லாந்தின் புதிய அரசு, ஆப்ரிக்காவிற்கு அதிக நிதி என அவரின் வெளியுறவுத்துறை சாதனைகள் தவிர உள்நாட்டிலேயே பொருளாதாரம், சுகாதாரத்துறை போன்றவை சீரிய அளவில் வளர்ச்சியடைந்து வந்திருக்கின்றன. இப்போது ஏன் விலக வேண்டும்?

ஒரே விளக்கம் தான் தோன்றுகிறது. 'போதுமென்ற மனமே'. ப்ளேரின் கைகள் ஒன்றும் அவ்வளவு சுத்தமில்லை என்று பல சர்ச்சைகள் வந்துபோயிருந்தாலும் நம் நாட்டுடன் ஒப்பிட்டால் லாலு சிலுக்குவார்ப்பட்டியில் ஒரு வீடு வாங்கினார் என்றுதான் ஒப்பிட முடியும். ஒரு மிகச் செல்வாக்குவாய்ந்த/சக்திவாய்ந்த நாட்டின் தலைவராக இருப்பது எத்தனை கடினம் என்று எவருக்கும் சொல்லித் தெரியவேண்டியதில்லை. "but enough is enough" என்று சொல்வார்களே அதுபோல ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு மேல் நாட்டின் தலைவராயிருந்தால், நாட்டு மக்களுக்கு தான் சேவகன் என்பது மறந்து நாடே தம் குடும்பச் சொத்து என்ற எண்ணம் வந்துவிடலாம். இதுவும் பல இடங்களில் திரும்பத் திரும்ப நிருபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. "the sad part about history is everybody reads it but dont learn from it"

அவ்வளவு சக்திவாய்ந்த பதவியிலிருந்து ஒருவன் எவ்வித சீரியஸான threatகளும் இல்லாத சமயத்திலும் தன்னிச்சையாக வெளியேற முடிகிறதென்னால் அவனுக்கு தமிழனென்ற முறையில் ஆழ்ந்த அனுதாபத்தையும் அவனின் கையாலாகாத தனத்தை எள்ளியும் எதிர்ப்புகளை சமாளிக்கமுடியாத ஆண்மையற்றத்தனத்தை கிண்டலடித்தும் போர்வாளாய் பணியாற்ற மறுத்த சோம்பேறித்தனத்தை கண்டித்தும் என் வாழ்த்துகளை தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

டோனி ப்ளேர் வாழ்க வளமுடன்! நாங்கள் உன்னிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டியது ஏராளம். கற்றுக்கொள்வோமா என்ற கேள்வி அவசியமற்றது, இப்போதைக்கு.

மற்றுமொரு வயித்தெரிச்சல் பிரான்சில் நடந்த தேர்தல். சார்க்கோஸியும் ராயலும் விவாதம் செய்ததில் தொடங்கி தேர்தல் நடந்த விதம் வரை எத்தனையோ இருக்கு நாம் கற்றுக்கொள்ள.

"திருடனாய் பார்த்து திருந்தாவிட்டால் திருட்டை ஒழிக்க முடியாது" - எம்.ஜி.ஆர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் (தருமிக்கு நன்றி).

---------------------------------
டிஸ்கி:
1. நான் திமுகவும் கிடையாது. அதிமுகவும் கிடையாது. பாஜகவும் கிடையாது. வி.காந்தும் கிடையாது. மொத்தத்தில் ஒருமுறைகூட ஓட்டே போட்டிராத தமிழன்.

2. இது ஏசி ரூமில் இருந்து எழுதியதுதான்.

3. ஏன் ஒரிசாவில் இல்லையா, குஜராத் எரியவில்லையா என்ற கேள்விகளெல்லாம் இங்கே அர்த்தமற்றதாகின்றது. எல்லா மாநிலங்களில் சேற்றை வாரியிறைத்துக்கொள்கிறார்கள் என்றால் நாமும் ஏன் செய்யவேண்டும்?

4. பிற மாநிலங்களைவிட திராவிட கட்சிகளின் ஆட்சியில் வளர்ச்சி நன்றாகவே இருக்கிறது என்று சொல்வோர் இருக்கலாம். நான் அந்த வாக்கியத்தில் in spite of என்று சேர்த்துக்கொள்ளச் சொல்கிறேன்.

5. ப்ளேர் செய்தது போல இது நம்மூரில் நடக்கும் காலமும் வருமா என்ற வயித்தெரிச்சலில் எழுதியது.